
Hoeders van het Hart
"Waar liefde de grond is en waarheid het kompas, daar hoeden wij het hart."
Een cirkel van zielen in co-creatie
Ik bewandel het sjamanistische pad. Niet als route met eindbestemming, maar als een levende, ademende reis door werelden – zichtbaar en onzichtbaar. Geleid door fluisteringen uit het Grote Mysterie, door de stem van de aarde onder mijn voeten, door de zachte aanraking van de voorouders. In dat pad ben ik geefluik: een kanaal van bezielde boodschappen, gedragen door het mediumschap en gevoed door overgave.
-
Langs deze weg ben ik niet alleen. Negen zielen reizen met mij mee. Sommigen kwamen vanzelf — met een open hart, een heldere roep. Anderen verschenen in mijn dromen, in trancereizen, als visioenen op de drempel tussen werelden. Hen nodigde ik uit, vanuit weten, vanuit herkenning. Niet als collega’s, maar als Hoeders van het Hart – mededragers van iets groters: een veld. Een kracht. Een belofte.
-
Samen vormen wij een levende cirkel. Geen team, geen structuur. Maar een kloppend veld van wijsheid, speelsheid, zachtheid en vuur. We co-creëren niet vanuit doen, maar vanuit zijn. We dragen geen werk, we dragen waarheid. We leiden niet, we herinneren.
Op onze nieuwe plek – een heilige bedding in de aarde – openen we de deuren voor wie voelt dat het tijd is. Tijd om naar binnen te keren. Tijd om los te laten wat zwaar is. Tijd om je te herinneren wie je werkelijk bent.
-
In jaartrainingen, weekenden, retraites en rituelen, brengen we je terug naar jouw oorspronkelijke trilling.
-
Van overleven naar léven.
Van afgescheiden naar verbonden.
Van zoeken naar thuiskomen.
-
Wij zijn leraren, en tegelijk leerlingen.
We reiken aan én ontvangen.
We begeleiden én spiegelen.
Soms spreken we, soms zwijgen we — maar altijd in dienst van het grotere geheel.
-
In elke cirkel zul je zielen uit dit veld ontmoeten. Sommigen tonen zich op deze plek, zichtbaar en herkenbaar. Anderen dragen in stilte, vanuit de luwte. En dat is precies zoals het bedoeld is. Want het veld is heel. En leeft.
-
Wanneer jij instapt, word je deel van dit veld. Je hoeft niets mee te brengen, behalve jezelf. Je wordt gedragen, ontmoet, ontwikkeld. Hier mag je thuiskomen. Hier mag je herinneren.
-
Welkom in de cirkel.
Welkom in het veld van bezieling, bedding en bron.
Welkom bij de Hoeders van het Hart.
Welkom thuis in jezelf.
Ontmoet de "Hoeders van het Hart":
“Als levend medicijn zijn zij afgestemd op de trilling van waarheid, liefde en herinnering – ieder op hun unieke manier.”
Wij zijn de Hoeders van het Hart
Jos van der Linden, Walter Huizer, Roxanne Tom, Ilse Brundel, Karin van Elst,
Magdalina Bannik, Shanty Haazer, Job Nauta & Joanne May
*Lees hun verhaal en beleving hieronder!
Hoeders van het Hart

Jos van der Linden
Ik ben een zoeker, een voeler, een mens met een hart dat klopt voor verbinding. Pas de afgelopen jaren ben ik mij gaan verdiepen in het sjamanisme. Spiritualiteit is mij echter niet vreemd. Ik ben katholiek opgevoed, maar heb gaandeweg mijn eigen geloof gecreëerd. Gegrepen door het boek "Seth spreekt" ontstond er een honger naar inzicht in verschillende spirituele stromingen – en zo begon mijn zoektocht.
Ik liep een 600 km lange Camino naar Santiago. Volgde diverse NLP-opleidingen binnen het programma "Healing the Wounded Heart". Was jarenlang vrijwilliger in een hospice. En in het dagelijks leven geef ik sturing aan bedrijven. Werken met mensen en de wederzijdse wisselwerking heeft mij gevormd tot wie ik nu ben. Ik merk dat het sjamanisme een oneindige verdieping te bieden heeft – een thuiskomen in lagen van bewustzijn waar woorden soms tekortschieten.
Wat mij beweegt op dit pad is het diepe verlangen om herinnering te wekken – herinnering aan wie we werkelijk zijn, onder de lagen van drukte, verwachtingen en verhalen.
Wat mij raakt in dit werk
Wat mij het meest raakt, is het moment waarop iemand thuiskomt in zichzelf. Die zachte blik, een ademhaling die zakt, een traan die stil getuigt van een diepe waarheid. Dat zijn de heilige momenten waarvoor ik aanwezig wil zijn – als getuige, als begeleider, als medemens.
Zelf nu, terwijl ik dit schrijf, krijg ik kippenvel. Ik ben dan zo dankbaar dat ik iemand heb kunnen helpen op zijn reis hier op aarde. We hebben allemaal onze reis te maken. We zijn hier om te mogen leren, ervaren, maar ook om los te laten – en juist daarin zit onze groei.
Mijn rol in het veld
Ik beweeg als ruimtehouder, spiegel, soms gids, soms leerling. Mijn kracht ligt in het creëren van een veilige bedding waarin alles er mag zijn – het rauwe, het zachte, het nog-onbenoemde. In workshops ben ik aanwezig met open oren en een open hart, of dat nu in stilte is, in klank of in beweging.
Mijn verbondenheid met de workshops
Nu en in de toekomst ben ik verbonden met de workshops als co-creator van beleving en verdieping. Soms ben ik diegene die een vuur aanwakkert, soms diegene die in de schaduw een hand vasthoudt. Ik geloof in de kracht van cirkels, in samen herinneren en ontwaken.
Vanuit mijn essentie
Wat ik hoop dat deelnemers van mij voelen, is echtheid. Niet perfectie, maar aanwezigheid. Vanuit mijn essentie breng ik een trilling van vertrouwen en innerlijke rust, met ruimte voor speelsheid en het mysterie van het niet-weten.
Krachtvoorwerp, gids of ritueel
Ik werk graag met een veer die ik vond tijdens een belangrijke overgang. Ze herinnert mij eraan dat ik gedragen word. Ritueel is voor mij een taal van de ziel – ik gebruik eenvoudige rituelen zoals het aansteken van vuur, het spreken van intenties, en het eren van de stilte als bron.
Inspiratie en kracht
Ik vind kracht in de natuur – in de traagheid van bomen, de kracht van een storm, het gefluister van water. Mijn inspiratie komt vaak wanneer ik mijn hoofd buig en mijn hart laat spreken – tijdens een wandeling, een droom of in een lied dat mij raakt.
Ik voel mij thuis in de natuur. Ik ben zeezeiler en kan uren turen naar het water en het geluid van de golven. Anderzijds ben ik gek op wandelen, bijvoorbeeld tijdens tochten op grote hoogten in de Dolomieten. In deze omgeving vind ik het fijn om gedichten te schrijven – woorden die als vanzelf komen, gedragen door de ruimte om mij heen.
Speelse reflectie
Als element voel ik me verbonden met lucht – de adem, de woorden, de wind die beweegt tussen werelden. En het dier dat mij nu begeleidt is de uil – waarnemer van het ongeziene, zacht en scherp tegelijk, met ogen die in de nacht kunnen zien.

Walter Huizer
Lange tijd heb ik me verstopt. Ik functioneerde, was er voor anderen, maar voelde me vaak een uitlaatklep voor de maatschappij. Totdat ik bijna een ongeluk kreeg – een moment dat me deed wakker schrikken. Alsof iets me riep: nu is het tijd om te luisteren. Niet buiten mij, maar van binnen.
Sindsdien volg ik de signalen. De antwoorden komen uit de stilte. Daarin voel ik. Daarin weet ik. Ik noem het de levende energie – iets wat door mij heen beweegt, wat ik mag begeleiden in plaats van controleren.
In het dagelijks leven werk ik als technisch specialist. Ik werk graag met mijn handen, met focus. In die concentratie voel ik vaak meer dan ik met mijn ogen zie. Stilte helpt me af te stemmen. Te voelen waar iets klopt, of juist niet.
Ik heb Reiki 1 en 2 gedaan, klankschaalhealing, kristalhealing. Ik heb het medicijnwiel gelopen, Tai Chi beoefend, en ik haal veel uit de voedingsleer van de vijf elementen. Dat geeft me lucht, helderheid, richting. De Munay-Ki-rituelen zijn voor mij een belangrijke bron van kracht en herinnering – ze openen lagen in mij die ik anders misschien niet had durven aanraken.
“Interne stilte is voor mij: er zijn.” Meer is er niet nodig.
Een belangrijk kantelpunt op mijn pad was het overlijden van Johan – een dierbare ziel die me na aan het hart lag. Zijn heengaan bracht een diepe laag van bewustwording teweeg. Het raakte iets in mij dat wist: er is meer dan wat we met onze ogen kunnen zien. Zijn vertrek heeft me wakker geschud, en tegelijkertijd dichter bij mijn eigen essentie gebracht. Ik draag zijn aanwezigheid nog altijd met me mee.
Sindsdien beweegt het me om telkens weer het nieuwe te ontdekken. Niet omdat het onbekend is, maar omdat herhaling vanuit een ander perspectief iets nieuws laat zien. Dat vind ik waardevol.
Ik voel me verbonden met dit veld vanuit mijn mannelijke kracht – ik bied structuur, bedding, een rustpunt in de stilte. En ik neem ook mijn vrouwelijke zachtheid mee, mijn luisterend oor, mijn helende aanwezigheid. Mijn innerlijk kind mag daarin vrij zijn. Soms speels. Soms rebels. Altijd echt.
Ik werk graag met de drum, met vuur, kruiden en symboliek. Wat me raakt, is dat wat voorbij de mist ligt – wat je niet met het blote oog ziet, maar met het hart. De weg naar helderheid. De frequentie van de drum brengt me daar, en de inwijdingen van de Munay-Ki herinneren me aan mijn zielspad.
De Feniks is mijn krachtdier. Het reizen. Het loslaten. Het opnieuw verrijzen.
Mijn element is vuur. Niet verwoestend, maar verlichtend. Passie, intentie, kracht. Dat is wat mij drijft.
Ik ben blij om aanwezig te zijn in dit veld. Stil. Warm. Aanwezig.

Roxxane Tom
In dankbaarheid maak ik onderdeel uit van de Hoeders van het Hart, een krachtig veld waarin ik groei, heel, en mijn licht mag schijnen op anderen in hun pad naar wijsheid, liefde en innerlijke kracht. Tijdens de workshops en ceremonies zal je mij treffen als co-creator, maar zo nu en dan ook als deelnemer. Vanuit mijn vrouwelijke kracht bied ik compassie, zachtheid, liefde. Ik creëer een veilige ruimte, een vuur om je handen aan te warmen.
Ik voel een sterke verbinding met het element vuur. Ze schenkt leven en warmte, biedt een plek van samenzijn en delen. Een kracht die kan verwarmen en verwoesten – maar altijd zal verlichten.
Haar verwoestende kracht heb ik ook mogen ervaren. Enkele jaren geleden was mijn innerlijk vuur opgebrand, haar licht gedoofd. Dankbaar ben ik voor het proces waarin ik mijn duisternis en schaduw onder ogen heb mogen en kunnen zien. Ik heb geleerd dat daar waar dingen ten einde komen, ze plaats maken voor iets nieuws, iets beters. Door laagjes af te pellen van mijn geconditioneerde zelf, heb ik mogen herontdekken wie ik ben en kwam ik terug naar mijzelf als krachtbron. De kennismaking met het sjamanisme voelde voor mij als thuiskomen. Dat is wat mij heeft geleid naar dit moment, waarin ik met bezieling mijn pad bewandel.
Rust vind ik in mijn verbinding met Pachamama, moeder aarde. Ik maak graag contact met alles wat de zij te bieden heeft, en heb een bijzonder sterke band met dieren. Door de schoonheid te zien in alles wat leeft, heb ik de schoonheid herontdekt in mijzelf. Door dingen te benaderen met zachtheid, liefde en nieuwsgierigheid, heb ik dit mijzelf ook kunnen schenken.
Een krachtstuk dat mij dierbaar is en ik altijd bij me draag, is mij geschonken door Joanne; een ketting met het gewei van een jong hertje. Dit hertje was verlamd door angst, wat hem belette om de weg over te steken. Door deze dicht op mijn hart te dragen, word ik eraan herinnerd om mijn angsten onder ogen te zien. Ik heb het voorrecht dat ik door meerdere krachtdieren word begeleid. Momenteel zit ik in een fase van transformatie, waar ik op een splitsing de keuze heb gemaakt mijn angsten en onzekerheden onder ogen te zien en het pad van mijn zielsmissie te bewandelen. Hierbij word ik vergezeld door een groot hert met een imposant gewei. Het laat mij zien hoe ik mij met gratie en gemak door een proces van zelfvernieuwing en transformatie heen kan bewegen.
Aho